ΚΡΙΤΙΚΕΣ
[…] Ανοίγοντας οι κουρτίνες βρισκόμαστε εκστατικοί απέναντι όχι μόνον σε ένα πολυμελή θίασο, που ενδεχομένως μόνον ένα Θέατρο σαν το Εθνικό δύναται να στήσει και να στηρίξει, μα και μπροστά σε ένα σκηνικό του Κωνσταντίνου Ζαμάνη μαγευτικό, μια ατμόσφαιρα ομιχλώδη, όπου οι καλομελετημένοι κορυφαίοι φωτισμοί του Νίκου Σωτηρόπουλου, σε συνδυασμό με τα έγκυρα και ευφάνταστα κοστούμια της Νίκης Ψυχογιού, την εξαίσια διασκευή λιμπρέτο της Έλσας Ανδριανού και την μεγαλειώδη σύνθεση με ζωντανή μουσική δια χειρός Θοδωρή Αμπαζή καθώς και φυσικά την ιδιαίτερη απέναντι στο συνολικό έργο οπτική του, κατάφερε να μετουσιώσει την παράσταση σε μια εξωπραγματική, πολιτικώς ορθή πραγματικότητα. […]
Για την παράσταση «Ο Άνθρωπος που Γελά»,Εθνικό Θέατρο Σκηνή Μαρίκα Κοτοπούλη-REX, Αθήνα 2019
[…] Καταπληκτικοί οι φωτισμοί του Νίκου Σωτηρόπουλου που έπαιξαν με τις σκιές, τα χέρια και τα μάτια, αλλά και με τον… άλλο κόσμο […]
Για την παράσταση «Ay Carmela», Θέατρο Επίκεντρο+, Πάτρα 2016
[...] Οι φωτισμοί του Νίκου Σωτηρόπουλου εστίαζαν σωστά στα πρόσωπα των ηρώων, ενώ υπέροχη ήταν η ιδέα του φωτιστικού ελλειψοειδούς γύρω από τη μακρόστενη τράπεζα που μεγάλωνε τη διαδρομή του με τη ροή της ιστορίας και ολοκληρώθηκε με το τέλος της. [...]
Για την παράσταση «Σούμαν», Εθνικό Θέατρο Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος», Αθήνα 2018
[…] Ευτυχώς υπάρχουν οι απίθανοι φωτισμοί του Σωτηρόπουλου που μεταλάσσουν όσο μπορούν το στατικό σκηνικό, αναδεικνύοντας κάθε τόσο τις μυστικές γωνιές του: τρυπώνουμε μαζί με τις πρωταγωνίστριες κάτω από το (φανταστικό) πιάνο, μέσα στο ψυγείο, σε μια κρύα σοφίτα, στην αυλή με την κούνια. […]
Για την παράσταση «Σκοτώνουμε τη Μαμά;», Θέατρο Αργώ, Αθήνα 2006
[...] Την κύρια δράση και των δυο ιστοριών την τοποθέτησε σε ένα τεράστιο «μοναστηριακό» τραπέζι εργασίας που κινείται γύρω από άξονα και όπου γίνεται ραπτομηχανή, πιάνο, μπανιέρα, κρεβάτι, οι τόποι και τα τοπία των ιστοριών για να καταλήξει σε δείκτες ενός τεράστιου ρολογιού που δημιουργείται σταδιακά με τα φώτα, όσο οι ζωές και τα πάθη προσχωρούν και αποκαλύπτονται καταδεικνύοντας την τραγική ταύτιση των βίων μέσα στο χρόνο. Ο Λευτέρης Γιοβανίδης ευτύχησε πραγματικά με όλους τους συνεργάτες του: την Ελένη Μανωλοπούλου με τον εικαστικό χωροχρόνο που τοποθέτησε την παράσταση, τον Νίκο Σωτηρόπουλο με τα φώτα που ζωγραφίζουν ιδέες και περιεχόμενα [...]
Για την παράσταση «Σούμαν», Εθνικό Θέατρο Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος», Αθήνα 2018
[...] Οι πολύ όμορφοι φωτισμοί του Νίκου Σωτηρόπουλου. Μας περνούν γλυκά από τον ένα αιώνα στον άλλο.[...]
Για την παράσταση «Σούμαν», Εθνικό Θέατρο Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος», Αθήνα 2017
[…] Τα κενά όμως έρχονται να συμπληρωθούν από την πληρέστατη εικονοποίηση της παράστασης. Καταρχάς από τους εντυπωσιακούς φωτισμούς του Νίκου Σωτηρόπουλου και τις ευφάνταστες σκηνικές λύσεις που προτείνει ο Kenny MacLellan […]
Για την παράσταση «Η Βασίλισσα του Χιονιού», Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, Αθήνα 2015
[…] Ο Θοδωρής Αμπαζής μας χάρισε μια άρτια παράσταση που απευθύνεται σε όλες τις ηλικιακές ομάδες. Έντυσε το καλογραμμένο λιμπρέτο της Σοφιάννας Θεοφάνους, με όμορφες μουσικές και ενέταξε τους ηθοποιούς του στον εξαιρετικό εικαστικά σκηνικό διάκοσμο του Kenny MacLellan, που με τη βοήθεια των φωτισμών του Νίκου Σωτηρόπουλου παρέπεμπε σ’ ένα εντυπωσιακό χειμωνιάτικο ονειρικό τοπίο που δύσκολα μπορούσε να αφήσει κάποιον ασυγκίνητο. […]
Για την παράσταση «Η Βασίλισσα του Χιονιού», Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, Αθήνα 2015
[…] Τέλος, οι φωτισμοί, χαμηλών τόνων και δραματουργικά εξυπηρετικοί, τόνισαν σημεία του σκηνικού στις κατάλληλες στιγμές και υπογράμμισαν τις ερμηνευτικές εντάσεις του ηθοποιού. […]
Για την παράσταση «Αυτόχειρ», Θέατρο Act, Πάτρα 2016
[…] Ο Θέμης Μουμουλίδης που υπογράφει και το τωρινό ανέβασμα προσπάθησε να υπερβεί το ρεαλισμό του με τη βοήθεια του, υψηλής αισθητικής αλλά déjà vu – φόντο με ρωγμή ανοιγμένη από δέντρο που κατακυριεύει τα πάντα-, σκηνικού του Γιώργου Πάτσα και των φωτισμών του Νίκου Σωτηρόπουλου και να του δώσει διαστάσεις «ποιητικές»- που δεν τις έχει.[...]
Για την παράσταση «Η Στέλλα με τα Κόκκινα Γάντια», Θέατρο Λαμπέτη, Αθήνα 2007
[…] Το έργο υπηρετείται με τη λιτή, ρεαλιστική σκηνοθεσία, τους ατμοσφαιρικούς φωτισμούς […]
Για την παράσταση «Οι Ηθοποιοί», Θέατρο Τέχνης-Υπόγειο, Αθήνα 2008
[...] Άξια κάθε επαίνου η συμβολή των Σταυρούλας Σιάμου (κίνηση) και Νίκου Σωτηρόπουλου (φωτισμοί). [...]
Για την παράσταση «Ο Πρίγκιπας Ιβάν και το Πουλί της Φωτιάς», Εναλλακτική Σκηνή Εθνικής Λυρικής Σκηνής, Αθήνα 2017
Είναι το φως το θεατρικόν, το φως το ιλαρόν, το φως το λυπητερόν, το στοχαστικόν, το μυστηριακόν, όλων των ειδών τα φώτα, όλων των ειδών οι φωτισμοί, ένας άνθρωπος. Σταθερός συνεργάτης του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας, επί μια δεκαετία και πλέον φωτίζει όλες σχεδόν τις παραστάσεις του θεάτρου, πάμπολλες μετακλητές παραγωγές, δουλειές εξωτερικών θεατρικών ομάδων και γενικά οτιδήποτε κυκλοφορεί στο θεατρικό σανίδι εντός ή εκτός «Απόλλωνα». Από την πρώτη στιγμή που έδειξε δείγμα της δουλειάς του, ξεδίπλωσε ένστικτο και τεχνική γνώση που δεν είχαν προηγούμενο στη θεατρική Πάτρα. Έχει συνεργαστεί με μια πλειάδα σκηνοθετών πρώτης γραμμής, σε παραστάσεις επίσης πρώτης γραμμής, έχει όμως στηρίξει και εναλλακτικές, ημιεπαγγελματικές και ερασιτεχνικές δουλειές. Το βασικό του εργαλείο είναι η χαλύβδινη ψυχραιμία, που του επιτρέπει ατάραχος να δοκιμάζει προβολείς μέχρι τα ξημερώματα.
Ενότητα «Πρόσωπα της Χρονιάς», Πάτρα 2014
[...] Στο Εθνικό Θέατρο, η άριστη σκηνοθεσία-μουσική επιμέλεια του Λευτέρη Γιοβανίδη μας παρέδωσε μια θεσπέσια παράσταση με άπλετη θεατρικότητα. Η αυξανόμενη αίσθηση της θεατρικότητας θεσπίστηκε και από την μαύρη διάφανη οθόνη στο πίσω μέρος της σκηνής όπου εκτός από τις μόνιμες κούκλες εντυπωσιακή ήταν η είσοδος και η έξοδος οριμένων βασικών χαρακτήρων του έργου μέσα από τα θεατρικότατα σκηνικά της Ελένης Μανωλοπούλου και τα κοστούμια της Λίνας Σταυροπούλου και της Τζίνας Ηλιοπούλου. Τόσο οι προσεγμένοι φωτισμοί του Νίκου Σωτηρόπουλου όσο και η κίνηση του θιάσου από την Ζωή Χατζηαντωνίου οργάνωσαν μια απόλυτα ρυθμισμένη παράσταση η οποία αναδεικνύει πληρέστατα όλες τις πτυχές του έργου. [...]
Για την παράσταση «Σούμαν», Εθνικό Θέατρο Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος», Αθήνα 2018
[...] Σε ένα εικαστικό περιβάλλον, στο οποίο κυριάρχησαν οι δυναμικοί φωτισμοί του Νίκου Σωτηρόπουλου [...]
Για την παράσταση «Fuente Ovejuna», Δημοτικό Θέατρο «Απόλλων», Πάτρα 2017
[…] Η σκηνοθεσία επενδύει στα δίπολα, στη σύγκρουση δυο αντιτιθέμενων πλευρών. Στην κατεύθυνση αυτή ο σκηνικός χώρος της παράστασης έχει χωριστεί από τον Κωνσταντίνο Ζαμάνη στον Πάνω Κόσμο των ευγενών και στον Κάτω των φτωχών. Οι έξοχοι φωτισμοί του Νίκου Σωτηρόπουλου, κάθετες δέσμες, ενισχύουν την αίσθηση δυνάμεων που επιβάλλονται άνωθεν. Η παράσταση απογειώνεται (και οπτικά) στο δεύτερο μέρος όταν ο «Άνθρωπος που γελά» έρχεται αντιμέτωπος με τα μέλη της Βουλής των Λόρδων και τις άδικες αποφάσεις τους. […]
Για την παράσταση «Ο Άνθρωπος που Γελά», Εθνικό Θέατρο Σκηνή Μαρίκα Κοτοπούλη-REX, Αθήνα 2019
[…] Να αναφερθούμε επίσης στους εμπνευσμένους φωτισμούς όπου κυριαρχούσε το ασπρόμαυρο και το κόκκινο. […]
Για την μουσική παράσταση «Belleville Rendez-vous», Μετρό, Αθήνα 2011
[…] Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στους εκπληκτικούς φωτισμούς της παράστασης από τον Νίκο Σωτηρόπουλο και στο πρωτότυπο ιδιαίτερο σκηνικό, του Κωνσταντίνου Ζαμάνη. Αυτό, μέσα από την λειτουργική του απλότητα, μεταμορφώνεται, ως ιδέα, στα μάτια των θεατών, -και με την βοήθεια του κατάλληλου φωτισμού- σε παλάτι, πόλη, ακρογιαλιά και καράβι. […]
Για την παράσταση «Μήδεια, ένα μανιασμένο ποίημα», Γκαράζ Ίδρυμα Κακογιάννη, Αθήνα 2014
[…] Δύο χώροι, το σύμπαν και η γη, δημιουργήθηκαν φωτιστικά πάνω στη σκηνή από το Νίκο Σωτηρόπουλο και σε αυτούς περιπλανήθηκε ο μικρός πρίγκιπας. […]
Για την χοροθεατρική παράσταση «Ο Μικρός Πρίγκιπας», Royal Theater, Πάτρα 2016
[...] Αυτή ακριβώς είναι η λάμψη της Μήδειας μέσα στο βαθύ σκοτάδι –εξαιρετικοί οι φωτισμοί του Νίκου Σωτηρόπουλου προς αυτήν την κατεύθυνση- η οποία πηγαίνει προς την εξόδιο πράξη της με την καθαρότητα των σκέψεών της ακόμα και έμπλεη πάθους.[...]
Για την παράσταση «Του Έρωτα…», Gazarte, Αθήνα 2017