[…] Τέλος, η παράσταση ντύνεται αριστοτεχνικά με το εντυπωσιακό video mapping της Όλγας Μπρούμα που προβάλλεται πάνω στα χαρτόκουτα, που χρησιμοποιούνται και ως σκηνικό δια χειρός της ίδιας και φυσικά οι φωτισμοί του Νίκου Σωτηρόπουλου ολοκληρώνουν την ατμόσφαιρα της παράστασης. […]

[…] Σε συμπαγή μετάφραση του Κ.Χ.Μύρη, με συνεχείς, αδιάλειπτους ρυθμούς (μοιρολόι) σε χρόνο και χώρο ουδέτερο, σε ύφος που το λένε κλασικό, στη λιτή όψη (σκηνικά-κοστούμια) της Παναγιώτας Κοκκορού. Οι φωτισμοί του Νίκου Σωτηρόπουλου και η μουσική του Θύμιου Παπαδόπουλου τόνιζαν το νυχτερινό στοιχείο. […]

[…] Τα σκηνικά της Παναγιώτας Κοκκορού ήταν ταιριαστά και λιτά, ενώ τα κοστούμια ήταν σύγχρονα και σε συνοχή με τον κάθε χαρακτήρα. Τα αίματα επί σκηνής, καθώς και η χρήση του λειψάνου, προσέδωσαν ένα στοιχείο τρόμου, απολύτως αναπάντεχο παίζοντας με τα όρια του είδους μιας αρχαίας τραγωδίας, παράγοντες που τονίστηκαν και από τον εξαιρετικό φωτισμό του Νίκου Σωτηρόπουλου, που δεν υπερέβαλε ούτε λεπτό. […]

[…] Οι φωτισμοί του Νίκου Σωτηρόπουλου έπαιξαν αρκετά με τις σκιές, δημιούργησαν καλή ατμόσφαιρα και εστίασαν με επάρκεια στους πρωταγωνιστές. […]

[…] Αδιαμφισβήτητα ένα πολύ σημαντικό στοιχείο ήταν και οι φωτισμοί που σχεδίασε ο Νίκος Σωτηρόπουλος δημιουργώντας έτσι το κατάλληλο κλίμα που θύμιζε φιλμ νουάρ. […]

[…] Στην όλη σκηνική σύνθεση, καθοριστικός υπήρξε ο ρόλος των φωτισμών του Νίκου Σωτηρόπουλου που δημιουργούσαν τις ανάλογες ατμόσφαιρες αλλά και τις έντονες αντιπαραθέσεις. […]